Bladerend in het boek Dans van de Ziel van Gill Edwards kom ik bij het hoofdstuk : Wat is nu werkelijk echt?
‘Is de werkelijkheid de illusie die wij scheppen? Dan rijst de vraag: wat is nu werkelijk echt? Nu we het universum steeds diepgaander onderzoeken, schijnt het ultieme antwoord Liefde te zijn. Liefde is alles wat echt is. Liefde is de grote verenigende kracht’
Maar hoe zit het dan met onze emoties, die zo echt lijken dat die ons soms totaal in beslag nemen? Zijn onze gevoelens dan niet echt?
Jonge kinderen neigen van nature vrolijk, spontaan, open, gelukkig, zonder angst en vol verwondering te zijn. Ze voelen zich vrij. Tegen de tijd dat de kinderen een jaar of vijf of zes zijn, wordt de plaats van het vrije kind ingenomen door het verwonde, aangepaste kind. Vaak steeds verder weg van zijn of haar intuïtie en authenticiteit.
In die tijd ontstaan al vele gevoelens en emoties die ze niet durven toe te laten. Kinderen zijn loyaal naar hun ouders en omgeving. Dit is om geliefd te worden en zich veilig te voelen. Ze moeten goed hun best doen en daar begint het beschermingsmechanisme, het aangepaste gedrag, de onderdrukking van gevoel en emoties. We vergeten alleen dat dit beschermingsmechanisme op een geven moment niet meer dienend is, maar dragen het wel ons leven lang mee als we daar niet bewust van zijn.
Emoties toelaten kan beangstigend zijn. Ze scheppen chaos in onze ordelijke wereld. We hebben geleerd ze de kop in te drukken, want ‘moet’ het niet allemaal leuk blijven? We ‘moeten’ gelukkig zijn. Kijk maar op Facebook. Lijkt het daar niet zo dat we (bijna) allemaal blij en gelukkig zijn? Ik steek mijn hand in eigen boezem; ik post meestal ook niets op Facebook als ik me soms verdrietig of onrustig voel.
Wat ik wel doe, is contact maken met mijn gevoel, mijn emoties. Ze mogen er zijn. Emoties hoeven niet goed of slecht te zijn. Het is niet de emotie die negatief is, maar het oordeel dat je er aan geeft en ook de onderdrukking van de emotie is niet goed voor je . Als je ‘de draak in de ogen kijkt’, zal je merken, hoe meer contact je er mee maakt, hoe sneller je ook bevriend kan worden met ‘deze draak’. ‘De draak’ kan zich laten zien in gevoelens van; schuld, teleurstelling, pijn, verdriet, onrust, boosheid, laag zelfbeeld, jaloezie, schuld, angst, eenzaamheid, ziekte, voorwaardelijke liefde, verslaving etc.
Deze 'onaangename' gevoelens mogen er zijn. In plaats van ze te bestrijden, kun je ze zien in liefde en er op die manier mee in contact komen; waarom dienen deze gevoelens zich aan, wat willen ze je vertellen en waarom juist op dat moment? Zoveel van deze gevoelens kunnen je leiden naar inzicht, groei en innerlijke vrede. Begrip en liefde voor wat is, leiden naar transformatie. Je helpt niet alleen jezelf ermee, maar ook de ander. Je kunt in compassie blijven als een ander lijdt. Je weet immers dat dit de ander kan helpen in zijn/haar groei, voor zijn/haar innerlijke rust.
Probeer niets voor de ander op te lossen, maar luister en steun de ander. Laat hem of haar contact maken met het gevoel, wat voor gevoel het ook is. Laten we niet gaan afleiden of sussen; stil maar, want daar help je de ander niet mee. Wat we wel voor elkaar kunnen doen is er voor elkaar zijn.
Soms is het te lastig om je emoties toe te laten. Dan heb je even hulp nodig. Als coach kan ik er ook voor jou zijn. Gun het jezelf om te luisteren naar je gevoelens. Ze trekken niet voor niets de aandacht!
Utrecht, juni 2017
Copyright , Hanke Hermse