Mezelf durven te laten zien is een thema dat al mijn leven lang speelt. Anderen voor laten gaan is wat ik te makkelijk doe. Behalve dat ik het anderen gun, is het soms ook fijn om me te verschuilen. Maar ik heb daarin; dat verschuilen, geen zin meer. Waarom zou ik dat moeten doen? Ik heb genoeg te bieden en het is eigenlijk niet fair dat ik de mooie inzichten die ik vanuit ‘ het universum’, ‘God’, ‘all that is’, bewustzijn of hoe je het ook noemt, mag ontvangen en niet deel.
Gisteravond waren hadden we, twee medium- collega’s en ik, een bijeenkomst en er werd ons weer uitgelegd in woorden, beelden en gevoel, hoe belangrijk het is om in verbinding te zijn met wie we in werkelijkheid zijn. Dus niet wie we denken te zijn, wat we denken, wat we moeten doen of juist niet moeten doen. Het gaat erom dat er geen enkel probleem is, dat we alleen maar denken dat er problemen zijn.
Nadat we afgestemd hadden, kreeg ik allemaal deuren te zien. Achter de eerste deur die ik opende was een donkere kamer. Ik had weinig zin om erin te gaan, maar ik mocht toch even ervaren hoe het was in deze donkere, lege kamer. Er was niets te zien, te doen. Het voelde niet prettig, maar ook niet angstig. Het was een kamer die je kunt vergelijken met een donkerdere periode in je leven. Je kunt dit even ervaren en je heb zelf de mogelijkheid om weer uit die kamer te stappen. Je bent een ervaring rijker en weet daardoor ook weer wat je niet fijn vindt. Ik liep uit deze donkerdere kamer en ik opende de deur van de kamer daarnaast. Zodra ik de deur opende, kwam het felle licht me tegemoet. Ik moest even wennen aan het felle licht, maar dat duurde maar even. In deze kamer stonden allemaal hoge tafels en op die tafels lagen allerlei mogelijkheden. Alles wat ik wilde was beschikbaar. Ik liep naar een stapel geld ( tja, daar zit in mijn mind nog een blokkade op) en zonder twijfel of dit wel voor mij bestemd was, pakte ik het geld. Ik zag alle mogelijkheden die ik met het geld kon doen; een huis kopen, een cursus volgen, kleding kopen, op vakantie gaan, geld weggeven etc. Alles kon ik doen en er was geen enkel tekort. Ik besefte toen weer goed dat het in tekorten denken alleen maar door onze mind, ons denken, verzonnen is. In het universum is alles er al. Er zijn geen tekorten, tenzij wij ze bedenken. Ergens wist ik dit natuurlijk al. Er is een wet van aantrekkingskracht, maar ik voelde nu zo goed hoe het is om geld te hebben, zonder dat in mijn achterhoofd het ongeloof; de twijfel dat dit geld ook voor mij beschikbaar is, er was. Dan pas werkt die wet van aantrekkingskracht. Geen twijfels hierover hebben.
Ik werd vervolgens naar een volgende tafel geleid. Deze tafel ging over jezelf laten zien. Ik voelde een groot licht stralen vanuit mijn borstkast. Ook nu was er geen twijfel of ik mezelf wel mocht laten zien. Nee ik was zelfs vol vertrouwen dat ik mezelf mocht laten zien. Ineens hing er een spiegel voor me en ik keek naar mezelf; vol zelfvertrouwen, zonder het ‘ ben ik wel goed genoeg’ stemmetje.
Het was zo fijn om dit te ervaren. Ik kan alles beredeneren, maar alleen als ik echt in verbinding sta met wie ik in wezen ben, kan ik in alles overvloed ervaren.
Ik voel me een bevoorrecht mens dat de beelden, woorden en gevoelens soms zo enorm duidelijk zijn, dat ik de sluier van beperkingen opzij mag schuiven.
De beelden/ inzichten van de kamers, de overvloed etc. gelden natuurlijk niet alleen voor mij. Dit geldt voor iedereen. Wij krijgen alle mogelijkheden. Het is een kwestie van vertrouwen en zeker weten dat het klopt. Ga niet wachten op verandering, maar leef je nieuwe inzichten vanaf nu. Alsof alles er al is in fysieke vorm, in het nu!
Utrecht, 21-02-2019
Copyright Hanke Hermse
#overvloed, #medium,#wetvanaantrekkingskracht #licht
Comments